Autochton (stgr. αὐτόχθων autochton – „z tej ziemi”, „tuziemiec”, „tubylec”) – człowiek należący do rdzennej ludności danego obszaru, np. Indianie amerykańscy czy Aborygeni australijscy. Według Andrzeja Saksona, socjologa specjalizującego się w badaniach mniejszości etnicznych, termin autochton określa także mieszkańca pogranicza polsko-niemieckiego, byłego obywatela III Rzeszy, deklarującego polskie pochodzenie[1]. Termin ten bywał niezrozumiały dla osób nim obdarzanych, bywał też stygmatyzujący. Polskojęzyczni mieszkańcy dawnych Prus Wschodnich pochodzili głównie z Mazowsza (z Kurpiów). W ścisłym znaczeniu autochtonami nie byli. Pomimo to, ze względów propagandowych, termin ten od 1945 r. został narzucony przez władze PRL. Przyjął się i bywa używany do dziś, także w innych językach. Za rdzennych (autochtonicznych) mieszkańców tych terenów uznać należałoby Prusów.