Kolonia (z łac. colonia – 'osada rolnicza') – posiadłość państwa, nazywanego krajem macierzystym bądź metropolią, znajdująca się poza jego granicami i podlegająca bezpośredniej zależności politycznej i gospodarczej. Pierwsze kolonie zakładano już w starożytności w rejonie morza Śródziemnego, w okresie tak zwanej wielkiej kolonizacji greckiej. Najwięcej kolonii powstało w efekcie wielkich odkryć geograficznych. Do XIX wieku obie Ameryki, Azja, Afryka i Australia zostały spenetrowane przez europejskich osadników. Polityka promująca zajmowanie terytoriów zamorskich przez państwa wysoko rozwinięte określona została mianem kolonializmu.

Proces likwidacji kolonii zapoczątkowany został przez przekształcenie trzynastu brytyjskich kolonii w Ameryce Północnej w niepodległe Stany Zjednoczone. Ameryka Południowa spod zależności kolonialnej uwolniona została w okresie wojen napoleońskich. Najpóźniej dekolonizacja dotarła do Azji i Afryki. Większość kolonii ulokowanych na tych kontynentach zyskała niezależność dopiero w latach 60. XX wieku. Współczesne kolonie są w większości niewielkimi terytoriami wyspiarskimi. Oficjalnie określa się je mianem terytoriów zależnych lub terytoriów zamorskich. Ich lista sporządzona przez ONZ zawiera obecnie 16 pozycji.

Kolonię od państwa marionetkowego lub protektoratu odróżnia brak niezależnych struktur władzy oraz odrębnych organów prowadzących w jej imieniu politykę zagraniczną. Zarówno pierwsze jak i drugie (jeśli w ogóle istnieją) są podporządkowane metropolii.