Katharsis (gr. κάθαρσις - oczyszczenie) – jedna z podstawowych cech tragedii, zwłaszcza starożytnej (antycznej). Pojęcie utworzył i zdefiniował Arystoteles w VI rozdziale Poetyki. Uznał on, że celem sztuki jest wzbudzenie u widza uczuć litości i trwogi, aby przez to następnie oczyścić jego umysł z tych doznań. W XX w. ponownie wzrosło zainteresowanie katharsis, zwłaszcza dzięki psychoanalizie, do której pojęcie to zostało wprowadzone przez Breuera i Freuda[1]. Według nowszych interpretacji istota katharsis polega na tym, że odbiorca, odczuwając litość i trwogę, bunt i cierpienie, dochodzi do zrozumienia tajemnicy losu, do pogodzenia się z nim, a także ze zbiorową mądrością i doświadczeniem.
KATHARSIS
Autor(ka) wpisu: Barbara Fatyga
Rodzaj słownika: Słownik Wikipedii
Źródło definicji(elektroniczne): hasło "Katharsis (literatura) w Wikipedii
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: piątek, 22 Listopad, 2013 - 21:04