1) Wg Petera Stocwella: "Termin dyskurs (...), nawet w swoim prostym sensie, wskazuje na tekst w użyciu i przypomina, że każdy model, który rozpatruje język pozakontekstowo, jest skazany na niepowodzenie. (...) Ta prosta definicja dyskursu wysuwa na pierwszy plan komunikacyjność i funkcjonalność - zasadnicze, definiujące cechy samego języka.(...) Dyskurs w bardziej radykalnej interpretacji jest nie tyle tekstem w użyciu, ile zasadniczą, definiującą cechą języka. Mamy tu rozumienie języka w szerszym wymiarze społecznym niż tylko jako bezpośredniej interakcji. Język sam jest negocjowany społecznie, włącznie z poszczególnymi leksykalno-gramatycznymi decyzjami co do stylu, rejestru, akcentu i dialektu".
2) Wg Teuna A. van Dijka: "Już przy pierwszej próbie przybliżenia omawianego pojęcia natknęliśmy się na trzy główne wymiary dyskursu: a) użycie języka, b) przekazywanie idei oraz c) interakcję w sytuacjach społecznych. Wziąwszy pod uwagę te trzy aspekty trudno się dziwić, że badania nad dyskursem wchodzą w obręb zainteresowań wielu dyscyplin - lingwistyki (badającej język i formy jego użycia), psychologii (zainteresowanej analizą przekonań i tym, w jaki sposób są one komunikowane) oraz nauk społecznych (które pozwalają analizować interakcje w kontekstach społecznych)."