Fikcja rzeczywistości w dziele filmowym, podstawowy składnik struktury tego dzieła. Materiał tematyczny utworu, fabuła, akcja, postaci, wątki, motywy. Jest rzeczywistością, do której odnoszą się pojęcia czasu i przestrzeni dzieła. Gdy jest skonstruowany na zasadzie prawdy i zasad prawdopodobieństwa, ma charakter realistyczny, czyli mimetyczny. Oznacza to jego zgodność z powszechnym doświadczeniem rzeczywistości pozafikcyjnej, wiedzą na temat praw nią rządzących, motywacji działań i kondycji ludzkiej. Świat przedstawiony może być również niemimetyczny, fantastyczny, a zatem odbiegający od powszechnych wyobrażeń na temat rzeczywistości pozafikcyjnej. Jest zbudowany na zasadzie współdziałania dwóch funkcji: 1) adekwatności w stosunku do realiów rzeczywistości pozafikcyjnej, na przykład: historycznej; 2) struktury narracyjnej, która odnosi się do obowiązujących w dziedzinie filmu norm gatunkowych, przyjętych konwencji czy wyznawanych stereotypów. Świat przedstawiony dzieła filmowego jest obrazowo i dźwiękowo zastany przez widza, jest odbiciem materialności zewnętrznego świata. W przeciwieństwie do utworu literackiego, w którym czytelnik sam rekonstruuje jego obraz na podstawie posiadanych kompetencji.
(drobne zmiany red. - EG)