WYWIAD NARRACYJNY

Wg Gerharda Riemanna i Fritza Schützego (1992): "Jest to socjologiczna procedura zbierania danych, w której respondenci proszeni są o przedstawienie ex tempore obszernej i szczegółowej narracji o ich własnych doświadczeniach odnoszących się do obszaru zainteresowań badacza. Kiedy respondenci zostaną dostatecznie zainteresowani problematyką badania oraz kiedy  nawiązany zostanie stosunek zaufania, zostają poproszeni (pytanie <generujące>) o zaprezentowanie układu zdarzeń i doświadczeń, w które byli włączeni, które były dla nich istotne (czy to będzie proces kolektywny, historia ich życia  po prostu  lub coś innego). Po rozpoczęciu narracji respondentom nie przerywa się ich opowiadania aż do momentu, w którym zakończą swoją relację, najczęściej stosując kończącą <kodę> (w rodzaju: <Myślę, że przeszedłem już przez całe moje życie>). Dopiero po <kodzie> badacz zadaje dodatkowe pytania, które wprowadzają dodatkowy materiał narracyjny, który <zamigotał> w głównej narracji (we wskazówkach ukazujących dalsze potencjalne narracje lub w zauważalnych <lukach>  w opowieści). W końcu badacz zadaje także pytania zmierzające do uzyskania opisów (dotyczących na przykład sytuacji, mielieus i <światów społecznych>) i teoretyczno-argumentacyjnych stwierdzeń z uwzględnieniem <logiki> wiązania ze sobą zdarzeń oraz uwikłań narratora (jak to może być oceniane, co narrator zrobiłby gdyby dzisiaj działał w jakiejś sytuacji itp.). Wywiad narracyjny jest stosowany do odtworzenia (drogą obszernej narracji) wewnętrznej formy sedymentacji doświadczeń w odniesieniu do tych zdarzeń, w których respondent uczestniczył, w których działał i cierpiał."