ORNAMENT

Nazwa definicji: 
ORNAMENT
Treść wpisu: 

Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: "motyw lub zespół motywów zdobniczych, stosowany w architekturze i innych sztukach plastycznych, może występować w formie pasów (o układzie ciągłym lub rytmicznym), wypełniać określone pola (symetrycznie lub asymetrycznie) albo pokrywać jednolicie całą powierzchnię przedmiotu. Ornament jest często stosowany jako element podziału, ram dla kompozycji czy też dla podkreślenia tektoniki przedmiotu (odpowiednie zaakcentowanie jego części). Podstawową cechą ornamentu jest jego nierealistyczny, a najczęściej całkowicie abstrakcyjny charakter, polegający na odrzuceniu czynnika ilustracyjnego i operowaniu czystą formą. Motyw ornamentalny powstaje zwykle w wyniku silnej stylizacji realnie istniejącej formy, która dzięki zwielokrotnieniu i odpowiedniemu uszeregowaniu traci swój indywidualny charakter. Ornament powstaje też często przez dowolne, fantazyjne łączenie różnych form i tworzenie nowych, oryginalnych zespołów o walorach dekoracyjnych. W odróżnieniu od innych rodzajów dekoracji ornament operuje drobnym motywem zdobniczym." 

Rodzaj słownika: 
Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): 
Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: PWN, 1996, ss. 292-294.
Dodane przez: 
Węzeł centralny