PAŁAC

Nazwa definicji: 
PAŁAC
Treść wpisu: 

1. Wg "Słownika terminologicznego sztuk pięknych": „reprezentacyjna budowla mieszkalna pozbawiona cech obronnych, od XIX w. także określenie bardziej okazałych gmachów urzędowych i użyteczności publicznej. Budowle typu pałacowego znano od starożytności (Mezopotamia, Egipt, Kreta, Persja)”.

2. Wg "Stylów w architekturze": "Pałac jako budowla mieszkalno-reprezentacyjna jest najważniejszą formą architektury monarchii absolutnej. Nowożytna jego forma, wykształcająca się od XV w., wywodzi się z trzech źródeł: miejskiego domu warownego (wieży mieszkalnej), średniowiecznego zamku, którego obronną funkcjonalność zniosło wprowadzenie broni palnej, tradycji willi rzymskiej.

Ze względu na funkcję i położenie rozróżnia się: pałac wiejski, miejski, pałac na wodzie, myśliwski, letni. 

Na ogół pałac usytuowany jest: na wzniesieniu, niekiedy na miejscu wcześniejszego zamku, nieraz otoczonego wodą, w naturalnym krajobrazie, w obrębie sztucznie ukształtowanego krajobrazu (parku), w punkcie zbiegu osi urbanistycznych."

Rodzaj słownika: 
Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): 
Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych, Warszawa: PWN, 1996, s. 298
Wilfried Koch, Style w architekturze, Warszawa: Świat Książki, 1996, ss. 288-289.
Dodane przez: 
Węzeł centralny