Strukturalizm, metodol.: 1) postawa badawcza kładąca nacisk na analizę struktury badanych zjawisk, a nie na ich genezę lub funkcję; 2) zbiorcza nazwa różnych kierunków w humanistyce, dla których charakterystyczne jest takie ujmowanie zjawisk; językoznawstwo. postawa badawcza ujmująca język jako zorganizowany system znaków – służący komunikowaniu treści – i zajmująca się stosunkami i funkcją znaków w systemie języka; główne szkoły: genewska, praska, kopenhaska, jelska, paryska, harwardzka; literaturoznawstwo: kierunek w metodologii badań literackich po 1930 roku, związany z doświadczeniami rosyjskiej szkoły formalnej i praskiej szkoły lingwistycznej; historyczno-formalistyczne ujęcie ewolucji zjawisk literackich; językoznawcze kategorie opisu; socjologia języka poetyckiego; sztuki plastlastyczne: odmiana malarstwa abstrakcyjnego zbliżona do kolażu, polegająca na wykorzystaniu różnorodnych tworzyw (blach, desek, szmat itp.) w celu wzbogacenia faktury obrazu; daje efekty zbliżone do reliefu.
(drobne zmiany red. - BF)