Ewangelicy – nazwą tą od XVI wieku określa się w Polsce protestantów z najstarszych Kościołów reformacji, czyli luteran, kalwinów oraz - od kilkunastu lat - metodystów. Nazwa "ewangelicy" ma na celu uwypuklenie głębokiego zakorzenienia ich wiary w Biblii, a zwłaszcza w Ewangelii, jako jedynym źródle prawdy objawionej. Potwierdzono ją prawnie w 1653 roku, kiedy to założony został Corpus Evangelicorum – ciało reprezentujące protestantów Rzeszy w parlamencie cesarskim. Wśród anglikanów jako "ewangelicki" (względnie "ewangelikalny") określa się Low Church (Kościół Niski), pozostający w opozycji do, wykazującego tendencje prokatolickie, High Church (Kościoła Wysokiego). Głównym XX-wiecznym reprezentantem Low Church był ks. John Stott.
W Polsce nazwę ewangelicki noszą: Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Ewangelicko-Reformowany i Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP.
Pojęcia ewangelicki nie należy mylić z pojęciem ewangelikalny (ewangeliczny), które odnosi się do protestantów utożsamiających się z teologią i pobożnością ewangelikalną. Niektórzy członkowie Kościołów ewangelickich reprezentują duchowość ewangelikalną. Wśród członków Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce byli nimi m. in. ks. Karol Kulisz, ks. Karol Kotula i ks. Alfred Jagucki jako przedstawiciele tzw. ruchu społecznościowego w luteranizmie.