Wg Słownika socjologii jakościowej: "Wywiad narracyjny jest techniką badawczą stosowaną w naukach społecznych, a rozpowszechnioną na gruncie socjologii jakościowej. Polega na stymulacji opowiadania o przeżyciach związanych z uczestnictwem osoby badanej w jakimś wydarzeniu lub ciągu wydarzeń. Początek takiemu podejściu dały badania Leonarda Schatzmanna i Anselma Straussa [1955], a rozwinięcie koncepcji wywiadu narracyjnego jest dziełem Fritza Schützego [1983, 1990], który opracował tę technikę dla potrzeb badań biograficznych (...) Przedmiotem wywiadu biograficznego są przede wszystkim historie życia (...) Należy pamiętać, że narracjami są jedynie te opowieści, które posiadają wyraźnie zaznaczony w historycznym czasie swój początek, po którym następuje opis rozwoju pewnych zdarzeń w jakiś sposób ze sobą powiązanych, a opowieść ma czasowo wyraźnie określony przez opowiadającego koniec. (...) Fazy wywiadu narracyjnego (...):
1) faza rozpoczęcia wywiadu (...) służy do tworzenia atmosfery sprzyjającej opowiadaniu poprzez budowanie relacji opartych na wzajemnym zaufaniu (...)
2) faza stymulowania do narracji (....) - polega na objaśnieniu rozmówcy formy wypowiedzi, jakiej się od niego oczekuje (...) Zadaniem przeprowadzającego wywiad jest podkreślenie zainteresowania osobistymi doświadczeniami narratora;
3) faza prezentacji opowieści przez narratora (...) - stanowi podstawową część wywiadu, na którą składa się spontaniczna, niezakłócona interwencją badacza opowieść o doświadczeniach narratora. Zadaniem osoby przeprowadzającej wywiad jest podtrzymanie interakcji poprzez pozawerbalne znaki służące wskazaniu, że opowieść jest ważna i interesująca;
4) faza zadawania pytań (...) - następuje po całkowitym zakończeniu narracji. Osoba przeprowadzająca wywiad zadaje dodatkowe pytania, które wyłoniły sie w poprzedniej fazie oraz tzw. pytania teoretyczne, służące uzyksaniu opinii, komentarzy narratora;
5) faza zakończenia wywiadu (...) - w fazie tej dochodzi do normalizowania konwersacji, polegającej na powrocie do rozmowy o charakterze potocznym.
Wywiad narracyjny zostaje utrwalony na określonym nośniku (cyfrowym lub analogowym) (...) Następnie dokonuje się jego transkrypcji, polegającej na dokładnym i całościowym przepisaniu treści wypowiedzi narratora z oznaczeniem jej parajęzykowych własności (m.in. przerwy, milczenie, smiech, westchnienia) za pomocą określonych symboli (...) Taka forma zapisu jest istotna z punktu widzenia poprawności interpretacji wypowiedzi. (...)"
(drobne zmiany red. - BF)